Er zijn van die momenten waarop je het voelt gebeuren.
Je zit samen met je collega’s in een overleg, iemand zegt iets over een project of werkwijze — en binnen in jou voel je direct de spanning opbouwen en klinkt een stemmetje: “Maar dit klopt helemaal niet! Ik zal het even uitleggen…”
En voor je het weet zit je in een discussie die voelt als touwtrekken.
Herkenbaar?
Iedere werkdag biedt wel een kans om je gelijk te halen.
Bij die collega die wéér te laat is met zijn stukken.
Bij die ene mail die begint met “zoals eerder besproken…” (oei).
Bij dat overleg waarin iedereen het net niet hoort zoals jij het bedoelt.
En toch:
Gelijk hebben voelt niet altijd als winnen.
Soms voelt het vooral… vermoeiend.
Wanneer 'gelijk' hebben je vooral energie kost
- De vergaderdiscussie die nergens heengaat
Je weet dat je een punt hebt. Dus je legt het nóg eens uit.
En nog een keer.
En nog een keer.
Maar hoe meer jij duwt, hoe meer de ander terugduwt.
Aan het einde van de meeting is niemand ervan opgeknapt.
Jij al helemaal niet.
- De mail die je dag kan verpesten
Je krijgt ‘m binnen.
Het begint al meteen te jeuken.
Je voelt de drang om te reageren.
Je typt een fel antwoord… wist het… typt opnieuw… kopieert het concept naar een collega om even stoom af te blazen…
En uiteindelijk kost het je meer energie dan het hele project waar die mail over ging.
- De behoefte aan erkenning
Gelijk willen hebben gaat zelden écht over gelijk.
Het gaat vaak over:
Zie mij. Hoor mij. Erken mij. Begrijp mij.
Maar als de ander niet mee beweegt, blijf je achter met een knoop in je maag.
Wat bedoel ik eigenlijk met GELIJK?
- Controle willen houden
- Voorkomen dat je dom lijkt
- Je punt willen maken
- Behoefte om gehoord te worden
- Jezelf beschermen
Er zit spanning op. Hardheid. Vaak zelfs strijd.
En gek genoeg voel je je na zo’n “overwinning” zelden beter.
En wat is GELUK in werksituaties?
Geluk gaat over lichtheid.
Over ontspannen kunnen reageren.
Over jezelf zijn — zonder iets te bewijzen.
Over keuzes maken die goed zijn voor jou.
Over je eigen energie beschermen.
Over kunnen lachen om dingen die je vroeger de hele dag zouden achtervolgen.
Geluk vraagt geen strijd.
Geluk vraagt ruimte.
Mijn eigen les in ‘gelijk of geluk’
Lange tijd dacht ik dat mijn waarde lag in hard werken, uitleggen, overtuigen.
Ik paste me aan, slikte veel in en als ik dan een keer wél iets zei, wilde ik graag dat anderen zagen dat ik gelijk had.
(Het was tenslotte al spannend genoeg dat ik mijn stem überhaupt gebruikte.)
Maar ik verloor mezelf er ook in.
Mijn energie, mijn (werk)plezier.
Ik leerde dat het niet gaat om winnen of gelijk krijgen, maar om trouw blijven aan jezelf.
Om van binnen voelen: dit is oké voor mij, dit niet.
En daarnaar handelen.
Niet vanuit bewijsdrang, maar vanuit rust.
Human Design gaf mij daarin zoveel herkenning.
Het was alsof iemand eindelijk woorden gaf aan wie ik altijd al was.
Dat gaf ruimte. En vertrouwen.
En sindsdien kies ik vaker voor geluk.
Voor lichtheid.
Voor mezelf.
En jij? Waar kies jij voor vandaag?
Voor dat punt dat je koste wat kost wilt maken?
Of voor jouw rust, jouw ruimte, jouw energie?
Misschien hoef je niet alles te zeggen.
Misschien hoef je niet alles recht te zetten.
Misschien hoef je alleen te voelen: wat brengt mij dichter bij mezelf?
Dat is geen opgeven.
Dat is kiezen voor geluk.
Reactie plaatsen
Reacties